Maandag 17 januari; En ja hoor, het is gelukt! ’s Morgens stap ik het gemeentehuis binnen voor de kopieën van de huizen. De receptioniste herkent me en zegt me dat ik door kan lopen naar boven naar de desbetreffende ambtenaar.
Dezelfde man die me vorige week vertelde dat zijn collega over de kopieën ging. Even later stap ik naar buiten met een stapeltje kopieën onder de arm. We rijden gelijk door naar Villach, naar het Bauhaus want we willen een vloer kopen voor het benedenappartement. We hebben al een idee welke vloer we willen, kopen nog hout om de vensterbanken te maken en laden de Up vol met hout en vloerdelen. Dat arme ding kreunt onder het gewicht van de lading maar hij moet het nog heel even volhouden voordat ie vervangen wordt.
Een nieuwe auto!
We hebben al een auto op het oog en hebben om 15.00 uur een testrit geregeld. Na 3 kwartier over de autobaan en bergweggetjes te zijn gereden, rijden we weer het parkeerterrein van het autobedrijf op en stappen het kantoor binnen. We zijn beide enthousiast maar willen wel 4 nieuwe winterbanden met velgen en een trekhaak onder de auto dus begint het onderhandelen. Het gaat even moeizaam maar uiteindelijk komen we bij elkaar en zijn we de nieuwe bezitters van een mooie bruine VW Tiguan met 4×4 aandrijving. Begin februari kunnen we hem ophalen! Tevreden rijden we weer richting Sankt Peter en mag de Up nog één keer volgeladen naar boven zwoegen.
Dinsdag 18 januari; we trekken onze werkkleding en -schoenen aan en beginnen ’s morgens met het demonteren van het keukenblok in het appartementenhuis. Op zich is het best een nette keuken, alleen super gedateerd in de kleuren bruin, groen en oranje. Door de retrolook is ze is bijna weer modern. Ze past niet in het beeld dat wij voor ogen hebben dus ze gaat eruit en krijgt een nieuwe bestemming. We plaatsen haar in het werkhok zodat al het gereedschap straks netjes opgeborgen kan worden.
’s Middags beginnen we vol goede moed met de vloer. We bekijken het instructiefilmpje waarin te zien is dat de vloer met het grootste gemak door een vrouw gelegd wordt. Al snel daalt ons humeur lichtelijk want zo makkelijk als het op het filmpje wordt voorgedaan, is het helaas in de realiteit niet. Na een paar uur zwoegen, zweten en gefoeter (laat ik het maar netjes omschrijven), ligt de helft van de vloer erin. Het lijkt ons verstandig om er nu maar even mee te stoppen en de volgende dag met frisse moed verder te gaan.
Vorderingen!
Woensdag 19 januari; we zetten onze schouders weer onder het project “vloer leggen” en maken 2 vensterbanken. Voor we het in de gaten hebben, is het laat in de middag en kijken we vol trots naar het resultaat. Het was een hele klus maar de vloer ligt er strak in en staat echt prachtig in combinatie met de houten wand, het plafond en de vensterbanken.
Donderdag 20 januari; zoeken we een slaapbankje uit voor in de woonkamer van het benedenappartement. Het benedenappartement, met uitzicht over het dal, heeft een eigen ingang, hal, badkamer en een slaapkamer. Door een slaapbank in de woonkamer te plaatsen, kunnen we het appartement straks voor 2 tot 4 personen gaan verhuren. Ronald gaat vandaag op onze bovenverdieping aan de gang. Daar is een, nu nog loze ruimte, waar we onze wasmachine en droger willen plaatsen. Ronald maakt de ruimte voor zover mogelijk klaar, zodat de loodgieter en elektricien in februari het leidingwerk kunnen aanleggen.
’s Middags komt de aannemer weer langs om de kopieën op te halen. Hij zal de tekeningen uitwerken voor de uitbouw van het appartementhuis. Ook zal hij een tekening maken voor een carport aan het begin van onze oprit. Het is de bedoeling dat daar 3 overdekte parkeerplaatsen komen. Ook willen we het terrein egaliseren. Zo creëren we meer ruimte dat we kunnen gaan benutten. Hij gaat ermee aan de gang en zal zich binnen een paar dagen weer melden.
Ook krijgen we vandaag het verlossende telefoontje van het verhuisbedrijf. De verhuizers hebben de lading, die naar Bulgarije moest, afgeleverd en kunnen morgenochtend om 08.00 uur bij ons op de stoep staan. Gelukkig! Eindelijk onze eigen meubels!
De meubels zijn er!
Vrijdag 21 januari; om 08.15 uur rijdt de vrachtwagen de berg op. De chauffeur steekt de wagen vakkundig, onder begeleiding van zijn bijrijder, achteruit de straat in. We zijn blij dat de weg sneeuwvrij is en dat het een prachtig zonnige dag belooft te worden. Wel zo prettig tijdens het in- en uitlopen.
Na een kop koffie gaan we aan de slag. Met z’n vieren sjouwen we de dozen naar hun plek en daarna komen de grotere meubels aan de beurt. Dat heeft nogal wat voeten in aarde want het dressoir, een grote oude werkbank, kan de draai niet maken en moet door het raam. Dat gaat goed maar dan moet ie een draai naar de woonkamer maken. Door het meubel iets op z’n kant te houden en de deur van het toilet en de woonkamer eruit te halen, lukt het allemaal precies. Er is niet een centimeter ruimte over. Mocht het dressoir er ooit weer uit moeten dan zal ie in stukken de deur verlaten.
Om 13.00 uur staat alles op z’n plek en gaan we lunchen. Na de lunch vertrekken de mannen weer richting Nederland en beginnen wij met het uitpakken van de dozen. De zaterdag gaan we hier verder mee aan de gang en richten we de woonkamer en de praktijkruimte in.
Sfeer proeven!
Zondag 23 januari; Er staat een uitje op het programma. We gaan Frühschoppen! Dit is een Duitse en Oostenrijkse traditie. Frühschoppen is een brunch met livemuziek uit de regio in een herberg, taverne of pub. Om 11.00 uur hebben we met 3 Nederlandse stellen uit de buurt afgesproken bij Trattlers Einkehr, een restaurantje in Bad Kleinkirchheim. We bestellen met elkaar een paar Jausenplatten (broodplankjes met streekprodukten). Voor we het weten is het 15.00 uur en zijn we een aantal biertjes en wijntjes verder. De rest van de dag doen we helemaal NIKS en zitten we lekker in het zonnetje in de tuin.
Maandag 24 januari; Ronald gaat het werkhok in om het gereedschap op te ruimen. Er is veel gereedschap van de vorige eigenaar blijven liggen en Ronald zoekt uit wat weg kan en wat hij nog kan gebruiken. Het is vandaag wederom een schitterend zonnige dag dus ik besluit om een lange wandeling met Diedel te gaan maken. We blijven nog steeds nieuwe bospaadjes ontdekken. Het is hier prachtig wandelen.
’s Middags brengen we mijn ski’s naar de Intersport in Bad Kleinkirchheim om te laten waxen en slijpen. Ronald wil nieuwe ski’s en laat een paar achteruitzetten om te testen. We zijn hier nu al een paar weken dus vinden we dat het de hoogste tijd wordt om de latten onder te klikken.
Kaiserwetter!
Dinsdag 25 januari; Als we wakker worden, beloofd het wederom een stralende dag te worden. Veel zon en weinig wind. Kortom een perfecte skidag! Na de koffie halen we de ski’s op en kopen we een seizoenkaart voor het hele gebied. Zo kunnen we de komende 2 maanden alle skigebieden hier in de buurt mooi uitproberen. Bad Kleinkirchheim met aansluitend Sankt Oswald, Gerlitzen en Turracher Höhe zijn skigebieden die vanuit ons huis makkelijk te bereiken zijn.
Vanmiddag wordt het dus Bad Kleinkirchheim en Sankt Oswald. Om 11.30 uur staan we boven. We nemen een aantal afdalingen in BKK en steken dan over naar Sankt Oswald. Eénmaal boven is het al 14.00 uur en knorren onze magen. We nemen een goulaschsuppe en besluiten daarna gelijk weer naar beneden te skiën anders wordt het wel erg laat. Om 17.00 uur stappen we ons huis weer binnen. Moe maar zeer voldaan. Wat voelen we ons bevoorrecht om dit op een doordeweekse dag te kunnen doen. Morgenmiddag gaan we weer!
Woensdag 26 januari; de aannemer belt. Hij komt vanmiddag om 14.00 uur langs met iemand van het bouwbedrijf om onze bouwplannen door te nemen, te bekijken wat mogelijk is en wat het gaat kosten. Aiiii daar gaat ons skimiddagje. Maar wel fijn dat de aannemer vlot te werk gaat. Nadat we alles besproken hebben, vertrekken ze weer en krijgen we volgende week de offertes. Daarna moeten we met de plannen richting de gemeente om goedkeuring. Laten we hopen dat dat net zo soepeltjes verloopt.
Donderdag 27 januari; we beginnen toch maar met de muren van het appartementhuis. Ondanks dat het er best wel koud is, droogt de verf goed op. Daarna zijn we verkleumt tot op het bot en besteden we de rest van de middag met overdenken hoe we de slaapkamer in het benedenappartement gaan aanpakken.
We krijgen bericht van Möbelix dat we morgen van 12.00 tot 16.00 uur een vrachtautootje tot onze beschikking hebben om de eethoek van het benedenappartement op te halen. Dat komt mooi uit, kunnen we daarvoor naar het Bauhaus om weer materiaal te halen. Even later krijgen we een telefoontje van Home24 dat het bestelde slaapbankje ook morgen geleverd wordt. Tussen 07.00 en 10.00 uur komen ze het brengen. Hopelijk komen ze op tijd dan kan het morgen allemaal precies volgens schema lopen.
Heen en weer en heen en weer!
Vrijdagochtend staan we om 07.00 uur paraat want ja, je zal maar net zien dat ze om 07.00 uur al op de stoep staan. Het wordt 08.00 uur….., 09.00 uur….., 10.00 uur…… We besluiten maar even poolshoogte te nemen en krijgen de mededeling;“nee meneer, we komen vandaag niet want we hebben geen vervoer!” Nou, lekker dan! Dan verwacht je op z’n minst een telefoontje, toch? We moeten ons er maar aan overgeven dat het hier net even iets anders gaat dan in Nederland.
We springen in de auto, rijden naar het Bauhaus, vervolgens door naar de Möbelix, parkeren de Up, stappen in de vrachtauto, halen onderweg bij het Lagerhaus in Feld am See 2 MDF-platen die Ronald voor zijn werkhok nodig heeft (zie foto boven), rijden door naar huis, laden de vrachtauto uit, eten snel een hapje, tuffen vervolgens weer terug naar Villach om de vrachtauto om te ruilen voor de Up. Het is alweer 17.00 uur als we de berg oprijden. De dagen vliegen gewoon voorbij! Oh ja, morgen zal het slaapbankje komen tussen 13.00 en 18.00 uur.
We zijn benieuwd!