verrassing! - Nocky Mountains

Zaterdag 29 januari; ik besluit om ’s morgens even te gaan hardlopen. Het oogt wat fris dus de muts op en handschoenen aan maar zodra ik de berg weer omhoogloop, blijkt dat iets te warm. Het zonnetje krijgt al aardig wat kracht. Ronald heeft ook zin om even te sporten en gaat ’s middags voor een ritje op de MTB.

Ik blijf thuis want het bankje zal vandaag tussen 13.00 en 18.00 uur geleverd worden. Ronald zal net opstappen als het bankje wordt gebracht. We laten het voorlopig in het plastic zitten zodat hij niet beschadigd of vuil wordt tijdens het klussen. De loodgieter zal namelijk de volgende dag komen om gaten te boren in het appartement en over een paar weken kunnen we de keuken gaan monteren. Ronald stapt op de fiets, de mannen stappen in de auto en ik stap naar binnen.

Grijs of groen?

Nieuwsgierig naar de kleur, scheur ik een klein stukje van het plastic open. Ik kijk vertwijfeld naar de kleur. We hebben een groen bankje besteld en ik weet dat de kleur in het echt wel eens kan afwijken van de kleur op een website maar in deze kleur grijs kan ik met de grootste fantasie toch echt geen groen ontdekken. NEE HÈ! Ik bel meteen het bedrijf op dat de verkeerde kleur geleverd is. Ik moet een foto van de kleur maken en opsturen dan zullen ze ernaar kijken.

Gelukkig krijg ik direct de bevestiging dat ze een fout hebben gemaakt. Tussen 10 en 16 februari kunnen ze het bankje omruilen. Nog even wachten dus!

Zondag 30 januari; ik installeer me achter de computer voor de blog en Ronald maakt de laatste klusjes in de praktijk af. De legplanken en de vensterbank moeten op maat gezaagd, gelakt en gemonteerd worden. En dan is de praktijk klaar voor gebruik.

’s Middags komen onze onderburen op de koffie. Het is erg gezellig. We zijn blij dat de mensen hier in de omgeving zo aardig zijn. Iedereen met wij we een praatje maken, heet ons “Willkommen in Kärnten”.

Sankt Oswald

Maandagmiddag 31 januari willen we skiën aan de kant van Sankt Oswald. We hadden de vorige keer namelijk nog niet alle pistes uitgeprobeerd. Dat Karinthië bekend staat om de meeste zonuren wordt opnieuw bevestigd want het is wederom prachtig weer.

Wel waait het hard en op de top moeten we af en toe ons best doen om stevig op de ski’s te blijven staan.

Over het algemeen zijn de pistes goed geprepareerd, mooi breed en lang. Naar onze mening is het skigebied Bad Kleinkirchheim/Sankt Oswald écht een leuk gebied met voor ieder wat wils. Er zijn verschillende leuke restaurantjes op de pistes en wat ook fijn is, is dat je hier geen massatoerisme hebt dus geen lange wachtrijen voor de liften.

De slaapkamer

Dinsdag 1 en woensdag 2 februari zijn we aan het klussen. We hadden roedes besteld voor de gordijnen die we in Nederland hadden gekocht. De gordijnen zijn alleen te lang dus mogen er 22 gordijnen ingekort worden. Ik kruip achter de naaimachine en Ronald gaat in het benedenappartement, dat de naam “ Sonnenblick” krijgt, met de slaapkamer verder. Hier lopen leidingen over de muren en het plafond. Het is een hele puzzel om deze netjes weg te werken. Ook moeten we erbij kunnen komen, mocht dat nodig zijn. De ideeën krijgen steeds meer gestalte dus ook dit project gaat helemaal goed komen.

Woensdagmiddag komt Roland Maier, de elektricien langs. Onze stoppenkast is verouderd en zal vervangen worden. Er zullen gaten door het plafond van de gang naar beneden en naar boven worden geboord om de draden en kabels door te voeren en op onze bovenverdieping komt een aansluiting voor de wasmachine en de droger. Ook willen we een prijsopgave voor zonnepanelen voor op het dak van het bijgebouw. Roland zegt toe een offerte te sturen en zal langskomen zodra de loodgieter zijn werk heeft gedaan.

Houtzagerij

Donderdag 3 februari; We hebben van John en Saskia de tip gekregen over een houtzagerijtje hier in de buurt en besluiten om daar een kijkje te nemen. Dat blijkt een goede beslissing. Hier kunnen we een stuk goedkoper hout bestellen dan bij de bouwmarkt. De eigenaar zal het hout voor ons op maat zagen en dan kunnen we het de volgende dag ophalen. We moeten alleen wel even kijken of we het in de auto mee kunnen nemen, anders moeten we een aanhangwagen zien te regelen.

Om 12.00 uur heb ik een afspraak bij de kapster in Sankt Peter, daarna eten we een hapje en besluiten we nog even in Bad Kleinkirchheim te gaan skiën. De vorige keer gingen we met de gondel tot het middenstation. Nu gaan we helemaal door naar boven om daar de afdalingen uit te proberen.

Plannen voor het weekend

Vandaag smeden we ook plannen om het komend weekend met de nieuwe auto naar Sneek te rijden. Ronald zijn moeder is zondag jarig en Robin is dinsdag jarig. Goede redenen om voor een paar dagen terug naar Sneek te rijden dachten we zo. Voor Ronald z’n moeder moet het een verrassing worden. Zij verwacht ons absoluut niet en we hebben al voorpret hoe ze zal reageren als ze ons ineens in de kamer ziet staan.

Vrijdag 4 februari halen we ’s morgens het hout op. Met het hout vastgesnoerd tussen ons in en de achterklep open, rijden we terug naar huis. We vinden het wel even spannend of we zo de berg opkomen of dat we straks een spoor van hout achter ons laten maar het gaat goed! ’s Middags beginnen we met het frame voor de slaapkamer. We maken er een foto van (komt achteraf zeer goed van pas) en doen de boodschappen voor de autorit voor morgen.

Naar Nederland

Zaterdagochtend om 05.30 uur vertrekken we. De reis gaat voorspoedig en ondertussen volgen we het schaatsen via de radio. Als we om 10.00 uur op de autobaan een bakje koffiedrinken, horen we dat Irene Schouten Olympisch goud haalt. Wetende dat Ronald zijn moeder ook zit te kijken, appen we haar. “Wat een fantastische rit hè!” en dan “We gaan nu weer verder klussen hoor, we facetimen morgen om 10.00 uur!” Daarna sturen we de foto van het frame. Ach gossie, ze heeft geen flauw benul dat we onderweg zijn ; ) Om 16.15 uur rijden we Sneek binnen en om 16.30 uur zitten we aan de koffie bij mijn moeder waar we die nacht slapen. Het voelt alsof we nooit zijn weggeweest.

Zondagochtend 6 februari doen we om 10.00 uur héél stilletjes de voordeur bij Ronalds moeder open. Ronald zijn zus, die in het complot zit, ziet dat we er zijn en zet het “lang zal ze leven” in. Tegelijkertijd stappen wij de woonkamer binnen en zingen luidkeels mee. Ma heeft in de eerste instantie helemaal niet in de gaten dat we er zijn maar zodra ze ons ziet valt haar mond open van verbazing. Wat een verrassing! Haar gezicht spreekt boekdelen en de blijdschap erna, is de rit dubbel en dwars waard! Die middag komen Iris en Ben ook voor de verjaardag. Zo fijn om iedereen weer in het echt te zien en te kunnen omhelzen. Het is een fantastische dag!

Shoppen in Sneek

Maandag 7 februari brengen we de auto bij vakgarage Anne Knol in Scharnegoutum. Ze zullen nieuwe ventielen op de banden monteren zodat de bandendruk op het dashboard uit te lezen is. Ook kopen we een nieuwe printer want onze oude printer heeft de overtocht helaas niet overleeft. Vervolgens rijden we door naar de Praxis. Daar zien we vloertegels die perfect in de badkamer van het benedenappartement zouden passen. We besluiten ze mee te nemen.

De badkamer in het appartement ziet er nog heel netjes uit hoor maar we vinden de blauwe vloertegels, die er nu inzitten, niet mooi. We kopen antracietkleurige vloertegels met daarin een klein spikkeltje verwerkt. Deze kunnen we over de bestaande vloertegels leggen en kleuren dan, denken we, goed bij de bestaande wandtegels. Als we het plafond, dat nu wit met blauwe schrootjes heeft, gaan vervangen door hout dan matcht de badkamer bij de rest van het appartement. ’

’s Middags gaan we winkelen in ons oude vertrouwde stadje en natuurlijk komen we bekenden tegen. Ze groeten eerst, zien ze daarna denken “jullie hier?” en voor we het weten staan we weer een tijd te kletsen.

Een paar uur later, hebben we toch alles wat we op ons lijstje hadden staan gekocht en lopen we terug naar ma. Morgen is Robin jarig. Dan gaan we naar Leeuwarden.

Robin facetimed. Hij voelt zich beroerd, heeft zich laten testen en…… is positief getest op Corona. Tsja, dat is even een streep door de rekening. Jammer! Dat wordt dus niet in levenden lijve feliciteren.

Dinsdag 8 februari; we besluiten om in de middag weer richting Sankt Peter te rijden want we kunnen nu toch niet naar Robin. ’s Morgens slaan we een voorraadje boodschappen in die in Oostenrijk niet te koop zijn en gaan nog even bij mijn moeder en zus langs. Na het middageten vertrekken we en rijden door tot aan het Brunnthal, achter München. Hier overnachten we. Morgen nog 300 km en dan zijn we weer thuis.

Thuis

Woensdag 9 februari; Na 3 uurtjes rijden zijn we om 12.00 uur thuis. We nemen contact op met de architect of hij al een offerte heeft. Het is inmiddels 2 weken geleden dat hij hier geweest is met de aannemer en sindsdien hebben we nog niks van hem vernomen. Hij heeft het nog niet. We moeten nog even geduld hebben. Vervolgens bellen we de loodgieter. Hij zou morgen komen en we willen even checken of hij het niet vergeten is. Gelukkig staan we in zijn planning en hij verwacht morgen om 08.30 uur bij ons te zijn. Dan krijgen we een telefoontje van Home24. Het slaapbankje wordt morgen omgeruild tussen 07.00 en 11.00 uur. Super want dat is eerder dan verwacht. Nu maar hopen dat de kleur goed is!

We willen na de lange autorit even de benen strekken en gaan een stuk met Diedel wandelen. We merken dat ze een beetje ontregeld is van de afgelopen dagen en de lange rit in de auto.

De afgelopen dagen waren helemaal geweldig en we hadden het voor geen goud willen missen maar als we terugkomen van de wandeling en in de tuin zitten te genieten van ons uitzicht, in de zon met een bakje koffie, voelen we ons intens gelukkig. Diedel ploft ook tevreden naast ons neer.

Donderdag 10 februari staan 2 werknemers van Klausner, het loodgietersbedrijf, stipt op tijd voor de deur. Na de nodige cafeïne gaan ze aan de slag. Er wordt driftig geboord en de waterleidingen worden aangelegd. Binnen no-time hangt er één grote stofwolk in huis. De volgende morgen komen ze terug voor de laatste loodjes en dan kunnen we eindelijk de wasmachine gebruiken. Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn om de was in een wasmachine te kunnen laten draaien. We hebben de afgelopen weken alle was op de hand in de badkuip gedaan en dan waardeer je de wasmachine weer des te meer, haha.

Vrijdagmiddag komen Herman en Heidi en John en Saskia bij ons op de koffie. Herman was nog altijd zoekende naar een goede masseur. Wat een toeval! De anderen gaan alvast aan de koffie en na een uurtje schuiven ook wij aan voor een bakje. Vervolgens komen de hapjes op tafel, trekken we een wijntje open en proosten we op het goeie leven. Het is supergezellig. Voor we het weten is het 19.30 uur. We spreken af om zondag met elkaar te gaan skiën bij Turracher Höhe, een skigebied op een half uurtje rijden hier vandaan.

Bad Kleinkirchheim en Turracher Höhe

Zaterdag 12 en zondag 13 februari; Even een weekendje niet klussen. Deze dagen doen we rustig aan. We pakken de ski’s en gaan een paar afdalingen in Bad Kleinkirchheim maken. De volgende ochtend pikken we Herman en zijn skimaat op en rijden we richting Turracher Höhe om daar de pistes te verkennen. Wat ook een leuk skigebied! Voor zowel de beginnende als de gevorderde skiër. Je kan helemaal rond skiën en wordt achter een jeep aan, over het meer, naar de andere kant gesleept om daar verder te kunnen skiën.

Komende week komt Roland Maier, de elektricien, langs om de elektriciteitskabels aan te leggen voor het benedenappartement en voor boven. Voor vrijdag staat er een tripje met John en Saskia naar de bouwbeurs in Klagenfurt gepland. En…… zo leuk!!!!

We hebben de eerste boeking voor de zomervakantie!!!!