Na ons weekje Fryslân, is het nu weer tijd om de draad op te pakken. Vanaf nu gaan we met het appartementenhuis, dat we de naam “Nocky Mountains Lodge” hebben gegeven, aan de gang.
Week 23: Wasservice en terug in de tijd
Vanaf juni hebben we bij wasserij Masser in Villach het beddengoed besteld voor de appartementen. Het ophaal- en afleverpunt is het tankstation in BKK. Superhandig! Schoon beddengoed ligt gestreken voor je klaar en vuil beddengoed lever je in. Dat scheelt ons in ieder geval een hoop was- en strijkuurtjes.
Het baasje van het tankstation is een oud knorrig mannetje. Als ik hem vraag of hij een pakket wasgoed voor ons klaar heeft liggen, murmelt ie wat en loopt naar binnen, een gangetje in. We kijken elkaar lachend aan en denken allebei “of dit goed komt?“ We volgen hem maar naar binnen. Hij wijst op een stapel, keert zich om en loopt weer naar buiten. We zoeken wat tussen de pakketten en zien op 2 pakketten onze naam staan. Bingo! We nemen het mee, groeten de ouwe baas en rijden terug naar huis.
Zaterdag 11 juni; ’s morgens gaan we het puin opruimen in “de Nocky Mountains Lodge”. ’s Middags krijgen we bezoek van een Duitser en zijn moeder. Ze hadden een bericht van ons op Facebook gezien en contact met ons opgenomen. Het blijkt dat zij hier vroeger altijd bij de vorige bewoonster op vakantie kwamen. Ze hebben hier altijd hele mooie weken gehad en vroegen of ze een keer langs mochten komen om herinneringen op te halen.
Wat een aardige mensen. Ze hadden zelfs oude foto’s mee. Zo stond er vroeger naast “de Lodge” een varkensstal. Het was zo leuk om te zien en te horen hoe het er hier vroeger uitzag.
Zondag 12 juni; Ronald stapt op de fiets, ik pak mijn yogabal, dynaband, dumbells en mat en ga in mijn openlucht fitnesscentrum een work-out doen. Daarna gaan we voor Max zitten. ’s Avonds hebben we geen zin om te koken dus rijden we naar Bad Kleinkirchheim om daar op het terras een pizza te eten. Kortom; een heerlijk zondagje.
Week 24: klussen en feesten
Maandag 13 juni; Ronald gaat in de Lodge aan het werk. Hij boort de gaten voor het leidingwerk en de electriciteitsdraden. We moeten nu dus wel weten wat we waar willen hebben aan schakelaars en stopcontacten. Ik begin de dag met hardlopen wat me zwaar valt. Het is erg benauwd en het voelt alsof het elk moment kan gaan onweren.
Na de koffie duik ik weer achter de computer. Ik denk dat dit de komende weken mijn werkplek wordt. De blog, de boekingen (die nu ook binnenkomen), Booking.com, Airbnb, de website. Er moet nog van alles ingevuld worden.
’s Avonds gaan we naar Rick en Manja in Patergassen om hun huis te bewonderen en om gezellig een bakje koffie te doen. We zijn nog maar net thuis als het begint te onweren. Het was te verwachten want het was de hele dag al klam en drukkend weer.
Dinsdags ga ik met de blog aan de gang. Er is weer zoveel gebeurd dat het wederom een lange blog wordt. ’s Middags rijden we naar Himmelberg. We hebben hout nodig voor het raamwerk in de woonkamer, de slaapkamers en de keuken van de Lodge.
De indeling van de woonkamer hebben we veranderd. De deur van de hal/ingang woonkamer is verplaatst. Daar waar de deur zat, komt een zijmuur. Hier wordt straks de keuken tegenaan geplaatst. De plannen voor de uitbreiding zijn inmiddels van de baan. Om hier toestemming voor te krijgen, gaat ons te lang duren. Hoe we het nu gaan doen, is achteraf denken we nog een betere oplossing. En zo benutten we de ruimtes optimaal.
De komende dagen gaat Ronald hiermee aan de gang. Donderdag 16 juni rijdt hij naar het Lagerhaus voor een nieuwe purspuit. Maar helaas! Hij staat voor een dichte deur. Alle winkels zijn trouwens gesloten. ’s Middags zien we dat er zich een koor en orkest bij de kerk beneden verzameld. De pastoor komt de kerk uit en er volgt een processie door het dorp.
Vandaag is het Sacramentsdag, een nationale feestdag! Nu snappen we ook waarom alles gesloten is. We moeten toch beter de Oostenrijkse nationale dagen in de gaten houden.
Vandaag start ook de Musiwoche. De hele week spelen er bandjes bij de restaurantjes en café’s. ’s Middags hebben we met de Hollandse garde bij het middenstation van de Kaiserburgbahn afgesproken. Bij bergrestaurant Waldtratte schijnt het dan één groot feest te zijn en daar moeten we natuurlijk met z’n allen bij zijn. OMG wat hebben wij gelachen! Wat een sfeermakers en echt zo gek als een deur. Gelukkig kunnen we nog net met de laatste gondel mee anders hadden we met z’n allen ook nog naar beneden moeten lopen. Weet niet of dat, voor sommigen, goed gekomen was.
Van het ene feest, rollen we in het andere feest. De buurvrouw viert zaterdag’s haar 50ste verjaardag en heeft ons ook vanaf 16.00 uur uitgenodigd. Super lief! Er is koffie, taart en drank. Veel drank! Dan is er om 19.00 uur een buffet met schnitzels, spare-ribs, gepofte en gevulde aardappelen, salades en drank. Veel drank!
Het wordt steeds gezelliger en we kunnen ook steeds makkelijker Deutsch redelallen hahaha. Op een gegeven moment komt het kruikje Beerenburg op tafel. Het Sneeker kruidenlikeurtje valt ook bij de Oostenrijkers goed in de smaak. Om 23.30 uur besluiten wij om naar huis te gaan en viert de rest nog een paar uurtjes door.
Zondag 19 juni doen we het eerst even rustig aan. Daarna willen we op de racefiets een blok om. We eten even een broodje en dalen daarna de berg af, richting Villach, om zo via de Ossiachersee, de klim van Himmelberg te nemen en via Bad KleinKirchheim terug naar St. Peter te fietsen.
Maar tjongejonge dit valt even vies tegen. Ten eerste is het snikheet en die 2 feesten voorafgaand zijn nu niet bepaald een goede voorbereiding geweest. De Himmelberg voelt aan als Hel. Als we thuis zijn hebben we dan ook geen zin meer om nog te koken en bestellen we een pizza bij Salvatore. Heerlijk!
Week 25: Airbnb
Maandag 20 juni maken we nieuwe foto’s voor de boekingssites. De andere foto’s zijn inmiddels niet meer echt up-to-date.
Dinsdags komt Roland de elektricien om Ronald uit te leggen waar de leidingen moeten komen en waar Ronald de gaten kan hakken. Ik ben met de aanmelding van Airbnb bezig en moet me verifiëren. Eerst moet mijn pasfoto gescand en daarna moet ik met de webcam een foto maken. Getverdegetver, wat ik ook probeer, het lukt niet. Ik word gewoon niet herkend! Erg hè? Zegt dat nu iets over mij?! Dit is super frustrerend!
De komende dagen is Ronald met de voorbereidingen van de keuken bezig en hang ik aan de telefoon met Airbnb hoe we die verificatie nu moeten oplossen. Uiteindelijk via doorschakelen en doorschakelen van de één naar de ander, krijgen we het voor elkaar.
Vrijdag 24 juni besluiten we om naar Villach te rijden om bij Möbelix een nieuwe keuken uit te zoeken. Ook bestellen we de bedden voor de Lodge. Aangezien de boxspring in appartement Sonnenblick superlekker ligt, bestellen we deze ook voor de slaapkamers van de Nocky Mountains Lodge. Bij XXXLutz vinden we een mooie eethoek.
We rijden terug naar huis als ik een melding binnen krijg van Airbnb. We hebben een boeking binnen! Een Hongaars gezin komt een weekje vakantie bij ons vieren. Yeahhh, de site werkt dus goed!
Zaterdag 25 juni; Ronald stapt op de racefiets en ik rijd met Diedel naar de Brennsee , het meer waar wij op uitkijken. We lopen het meer om en komen bij het openbare strandje terecht. Dat ziet er goed verzorgt uit met omkleedhokjes, kluisjes, een toiletgebouw en een douche. Hier kan je prima even afkoelen. Ook kan je hier sup’s, kano’s, surfplanken en zeilbootjes huren.
De volgende dag gaan we met de auto naar Kaning om de Mühlen- und Kneippwanderweg te lopen. Het is een kwartiertje rijden. We zetten de auto op het parkeerterrein bij het restaurant waar vandaan de route begint. Het is een leuke wandelroute die langs de rivier loopt en die je langs oude water- en broodmolens voert. Je kan naar binnen waar ze een demontstratie geven hoe het meel gemalen wordt en hoe de watermolen werkt. Ook zijn er langs de route verschillende plekjes waar je even kan gaan zitten en waar de kinderen op speeltoestellen en met of in het water kunnen spelen. Erg leuk om met kinderen te ondernemen.
Week 26: noodweer
Maandag 27 juni; we gaan bij de houtzagerij in Himmelberg langs want we hebben hout voor de Lodge nodig. Arie ziet ons al aankomen en schudt zijn hoofd. De houtzagerij heeft momenteel niet genoeg hout voorradig. Het hout dat in de opslag ligt moet nog gedroogd worden en het kan wel pas half augustus worden wanneer het klaar voor de verkoop is. Aii, dit is even een dikke streep door de rekening. Gelukkig kunnen we goed met Arie overweg. Hij krijgt Ronald zijn nummer en zodra hij een vrachtje heeft, beloofd hij ons te bellen. We balen er wel van. Niet dat we een strakke planning hebben wanneer de Lodge af moet zijn maar om nu zo’n 6 weken te moeten wachten en niet echt verder te kunnen klussen is niet wat we voor ogen hebben.
Dinsdag 28 juni; de dag begint wat benauwd. Er is dan ook voorspeld dat het zal gaan onweren. In de loop van de ochtend begint het inderdaad te rommelen en komt er een gitzwarte lucht onze kant op. De regen komt met bakken naar beneden en het begint hard te waaien. Na een paar dikke donderslagen en lichtflitsen floept de stroom ook nog uit.
Tegen etenstijd hebben we nog steeds geen stroom dus rijdt Ronald naar Bad Kleinkirchheim om pizza’s te halen. We zijn inmiddels vaste klant daar : ) Als hij die kant oprijdt, ziet hij pas hoe heftig de storm is geweest. Hele bomen zijn uit de grond gerukt. De brandweer, politie en opruimingsdiensten zijn al druk bezig om de bomen van de weg te halen. Als we de pizza achter de kiezen hebben, floept de stroom weer aan. De hele nacht blijft het onrustig. De lichtflitsen gaan onafgebroken door. Op zich lijkt het wel heel mooi en staan we ’s nachts op het balkon naar het natuurgeweld te kijken.
Dat het natuurgeweld is geweest, blijkt de volgende morgen wel als we op het nieuws horen wat er allemaal is gebeurd. Richting Villach is een complete weg weggeslagen. Door de hevige regen is een rivier ver uit z’n oevers getreden en is er een modderstroom ontstaan. Huizen zijn compleet verwoest. Ander huizen staan onder water in een modderlaag van 2 meter. In hele stukken bos liggen de bomen plat. Met wortel en al uit de grond gerukt. Wat een ravage! Een dorpje is compleet van de bewoonde wereld afgesneden. De toegangsweg is gewoon verdwenen! De inwoners zitten zonder stroom en reddingswerkers kunnen maar moeizaam ter plekke komen. Wat een horrorscenario!
Tjonge, wij hebben bij ons op de berg echt mazzel gehad. Het schijnt dat het in 100 jaar niet zo heftig is geweest. Het enige wat wij hier opmerken is dat ons beekje harder stroomt en iets breder is maar verder is er bij ons niks gebeurd.
Donderdag’s komt Lisa van het regionale VVV-kantoor langs om ons uit te leggen hoe het boekingssysteem van de VVV’s werkt. Het regionale VVV-kantoor beslaat de gebieden Nockberge-Bad Kleinkirchheim-Milstättersee. Als we een map aanleggen komen we op de site te staan. De tekst moet uiteraard wel in het Duits en ook nog in het Engels. Oké, daar zijn we wel even zoet mee, vrees ik. Maar gelukkig zegt Lisa ons overal mee te willen helpen, mochten we er niet uitkomen.
Vrijdag 1 juli rijden we langs het VVV-kantoor in Döbriach om de info-map van het VVV te bekijken. Hier staan alle bezienswaardigheden, uitstapjes, fiets- en wandelroutes e.d. in en ook belangrijke telefoonnummers bij calamiteiten. Handig om in het appartement te leggen.
Verder kunnen we momenteel niet zo veel want we moeten op hout wachten. Zaterdag’s besluiten we om met de gondel omhoog te gaan om even boven aan kijkje te nemen en een rondje te lopen.
Week 27: blij met Arie
Dinsdag 5 juli rijden we naar Villach om ons te oriënteren wat voor vloer we in de Lodge willen. We moeten een andere route nemen want de route die we normaal rijden is nog onbegaanbaar. Als we in de auto zitten, krijg ik een melding van Airbnb. We hebben weer een boeking. Lekker! Dit keer zijn het Duitsers die een aantal nachten willen komen. We accepteren de aanvraag en sturen direct een berichtje terug.
Als we in het Bauhaus een vloer uitzoeken, belt Arie van Seebacher. Hij heeft hout voor ons! Dat is wel heel erg goed nieuws. We hadden ons er feitelijk al bij neergelegd dat de werkzaamheden even een paar weken stil zouden liggen. We zeggen dat we de volgende dag langs komen.
Woensdag 6 juli; Ronald rijdt ’s morgens naar Himmelberg om het hout te halen. Even later komt ie zonder hout terug. Arie had àl het hout dat we besteld hadden voor ons klaarliggen. Dit is zo veel, dit past niet in één keer in de auto en we hebben nog geen aanhanger. De aanhanger van Seebacher is al uitgeleend maar de volgende dag mag Ronald hem wel gebruiken. Dus morgen maar weer een ritje naar Himmelberg maken.
Vandaag maken we ook het appartement gereed voor de eerste gasten. Die komen morgen en blijven een aantal nachten.
De volgende dag rijdt Ronald ’s morgens vroeg naar de houtzagerij. Hij komt terug met een aanhanger vol hout.
Het lijkt erop dat het gaat regenen dus proberen we voor de bui het hout droog binnen te krijgen. We tillen echt net de laatste plank over het balkon als de eeste druppels vallen. We zijn precies op tijd klaar.
’s Middags arriveren onze gasten. Na een rondleiding door het appartement en zich even opgefrist te hebben van de reis, komen ze bij ons een bakje koffiedrinken. We zullen ze weinig zien want ze gaan 3 dagen naar het Redbull circuit voor de Formule 1 race. We merken dat er veel Nederlanders zijn. Ook hier zien we veel oranje.
Week 28: een mooie vooruitzicht
Deze week gaan we verder met het boekingsprogramma en gaan we in de Lodge aan de gang. We rijden naar Villach om de vloer te halen die we hadden uitgezocht. We kunnen weer lekker vooruit nu we al het materiaal hebben.
In de eerste slaapkamer wordt het hout tegen de wand geplaatst, de andere wanden worden geschilderd en de vloer wordt gelegd. Tegen het plafond in de hal komt het hout met de verlichting erin en we plaatsen hout tegen de wand in de woonkamer. Het begint al iets te lijken!
Van Robin horen we dat hij een ticket heeft geboekt. Vrijdag 22 juli komt hij aan in Ljubljana. Dan blijft hij een paar dagen om vervolgens het Upje terug naar Nederland te rijden. De Up moet namelijk voor augustus in Nederland terug zijn voor de keuring. Anders moeten we hem op een Oostenrijks kenteken over laten zetten. Nu kunnen Robin en Iris hem mooi in Nederland gebruiken. Wat een heerlijk vooruitzicht om hem volgende week weer een paar dagen in levenden lijve te zien!
En… Iris en Ronald zijn moeder komen in augustus een week. Ronald zijn moeder is uiteraard ook heel benieuwd hoe wij hier wonen. Het is natuurlijk superfijn dat ze nog samen met haar kleindochter op het vliegtuig kan stappen om deze reis te ondernemen.
We hebben zin in de komende weken. De boekingen lopen binnen en we kunnen verder met de Nocky Mountain Lodge.
Maar….
We verheugen ons nog het meest op de komende “family qualitytime”!